Obiecuję,nie stracisz mnie,tak szybko nie odejdę cz.4

*9 lat później*

 Violetta aktualnie chodzi z Diego,nie dlatego ,że go kocha ,że cokolwiek do niego czuje.Robi to ,żeby zapomnieć o Leonie tak bardzo go kocha ma już 27 lat a on 29.Gdy tylko wejdzie do swojego mieszkania chowa się w kącie i płacze w rękaw.Mimo to ma córkę,ma swoją małą Mel.Tak bardzo ją kocha to jedyna cząstko Leona która jej została.Ma dopiero 9 lat a wszystko bardzo dobrze rozumie.Nie lubi Diego,Violetta o tym wie,popadła w depresję,psycholodzy jej pomogli wyjść z tego po 3 latach.Straciła wszystkich przyjaciół,bliskich każdego.Aktualnie nie ma pracy utrzymuje się,z dość dużego majątku Diego.Jest 15 Violetta robi akurat obiad,ulubiony jej i Leona spaghetti z sosem Napoli  i sokiem pomarańczowym.Już wstawiała kluski gdy usłyszała dzwonek.

-Kto to może być?.zadała pytanie retoryczne.

Mel bawiła się w tym czasie na podwórku.

Otworzyła drzwi i zobaczyła Leona..otworzyła buzię i stała tak kilka minut.Chwilę później rzuciła się mu na szyję.

-Leon to niemożliwe.-powiedziała,aż poczuła łzę spływającą jej po policzku pełnym rumieńców.

-Pamiętasz,zawsze ci powtarzałem ,że mnie nie stracisz.-powiedział.

Nagle przybiegła mała Mel i przytuliła się do mamy.Spojrzała chwilę na Verdasa i wtuliła się w niego.

-Mamusiu tatuś wrócił.-krzykneła szczęśliwa Mel.

-Cco?-zapytał Leon.

-Tatusiu mama miała rację jesteś przystojny.

-Mel kochanie,idź na chwilę na podwórko pobaw się,zawołam cię na obiad.-powiedziała Vilu.

-Dobrze mamusiu.-powiedziała dziewczynka.

-Violu to my mamy dziecko?.-spytał zszokowany.

-Przepraszam tyle razy chciałam ci powiedzieć ale się bałam.-zaczeła płakać.

-Vilu już dobrze,jestem tutaj i wierzę ci.-powiedział.

-Nie jesteś zły?-spytała.

-Nie,a tak swoją drogą jest bardzo ładna.-zaśmiał się.

-Tak odziedziczyła urodę po tobie.

-Kocham cię Vilu.-powiedział i pocałował ją.

Oddała pocałunek,pocałunek który wyrażał ich tęsknotę,smutek i radość.

-Lleon....-powiedziała po oderwaniu się.

-Co się stało kochanie?

-Jja..mam chłopaka.-powiedziała po chwili.

-Co?!-krzyknął